به نقل از «تابناک»

پدر شعر فارسی کیست؟

تاریخ انتشار: ۵ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۹۹۲۴۱

به گزارش «تابناک»، ایسنا، روز پنجم دی‌ماه، با عنوان «روز بزرگداشت رودکی» نام‌گذاری شده‌است. او را پدر شعر فارسی می‌خوانند و یک سلسله القاب و عنوان‌های افتخاری برایش به‌کار می‌برند؛ از آدم‌الشعرا، سلطان‌الشعرا، شاعر سبحان دستگاه، سر حلقه اساتید متقدمین، کاروان‌سالار شعرا تا صاحبقران شاعری و نوادر فلکی و.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

.. که بیشتر آن‌ها خصوصیت توصیفی، گاه ادای احترام بوده و گاه تأکید بر استعداد بلند سخنوری شاعر.

رودکی در دوره سامانیان می‌زیسته که این دوره تاریخ ایران را شرق‌شناسان با عناوین مختلفی چون «عصر زرین فرهنگ»، «رنسانس اسلامی»، «میان‌پرده ایرانی» می‌نامند. این دوران عصر شکوفایی ادب نیز به‌شمار می‌رود و همه شخصیت‌های برجسته ادب فارسی در این دوره ریشه دارند.

آگاهی ما از زندگی شاعران بزرگ بسیار اندک و با داستان‌هایی آمیخته است که معمولا مردم هر روزگاری درباره انسان‌های مهم و مشهور می سازند و رواج می‌دهند. آنچه شاید با اطمینانی نزدیک به یقیق درباره رودکی می‌توان گفت این است که در سال‌های میانی عمر به دربار سامانی پیوسته و در دوران فرمان‌روایی امیر نصربن‌احمد به اوج بهره‌مندی و شهرت رسیده و در سال‌های پایانی عمر گرفتار درماندگی و نابسامانی شده و در سال ۳۲۹ قمری(قرن چهارم) در زادگاه خود درگذشته است.

  یکی از مشهورات درباره رودکیف نابینا بودن اوست که او را برخی نابینای مادرزاد خوانده‌ و برخی هم معتقدند که بر اثر شکنجه، بینایی‌اش را از دست داده است. سعید نفیسی در مقاله‌ای به صورت مفصل درباره این موضوع توضیح داده است. یکی دیگر از مشهورات درباره رودکی روایتی است که از قصیده «بوی جوی مولیان» وجود دارد.

اما آن‌چه مسلم است، پیش از او شاعران فارسی‌ زبان دیگری نیز بوده و برخی از آن‌ها مانند مسعودی مروزی منظومه‌های بلندی چون شاهنامه هم می‌سروده‌اند. اما در قیاس با اشعار برجای مانده از رودکی، از حیث وزن، آهنگ و لفظ و معنا، غالبا خام و ناهموارند. به گفته سمعانی «نخستین کسی که شعر نیک به فارسی گفت، او [رودکی] بود.» و هم از قول ابوسعد ادریس حافظ «رودکی در شعر فارسی پیشوای زمان خویش بر اقران خود بود.» رودکی در زمینه زبان کم تجربه فارسی دری کسی جوینده بود که در این زمان هنوز زمینه برای هنر محض سخن نداشت.» (شریف‌اف،«نقد شعر رودکی»، خراسان‌پژوهی، بهار و تابستان ۱۳۷۹ )

شاید رودکی از نظر مقدار شعری که سروده بوده است، در ردیف اول شعرای فارسی‌زبان قرار داشته باشد. رشیدی سمرقندی در قرن ششم هجری شماره اشعار او را یک‌ میلیون و سیصدهزار بیت دانسته:«شعر او را برشمردم سیزده ره صدهزار/ هم فزون آید اگر چونانکه باید بشمری». عوفی در لباب الالباب اشعار او را صد دفتر ذکر کرده؛ حمدالله مستوفی این تعداد را هفصدهزار و جامی یک‌میلیون و سیصد بیت (ظاهرا به جای سیصدهزار) دانسته‌ است. اسدی در مناظره عجم و عرب درباره رقم ابیات او قول دیگری دارد که معقول‌تر به‌نظر می‌رسد، به گفته او ابیات رودکی بیش از صد ‌و هشتادهزار بیت بوده است «شاعر چو گزین رودکی آن کش بود ابیات/ بیش از صد و هشتاد هزار از در دیوان» که از این تعداد تنها چند قصیده و قطعه و رباعی و تعداد اندکی ابیات پراکنده باقی‌مانده است. مرحوم نفیسی شمار اشعار رودکی را ۱۰۴۷ عنوان کرده است. البته علی‌اشرف صادقی در مقاله‌ای ۵۳ بیت‌ تازه‌یافته را در ایران و خارج از کشور شناسایی و بررسی که با این تفاسیر اشعار موجود رودکی به ۱۱۰۰ بیت می‌رسد.( صادقی، علی‌اشرف؛ «اشعار تازه رودکی» نشر دانش، خرداد و تیر ۱۳۷۲)

 تنوع اوزان و بحور فارسی در ابیات به‌جا مانده از رودکی در قالب‌های قصیده، قطعه، غزل، رباعی وتک‌بیت‌هایی پراکنده که باقی مانده، به نحوی است که نسبت‌ به همعصرانش برتری و امتیاز خاصی به او می‌بخشد. رودکی اشعارش را در ده بحر و هشتاد و سه‌ وزن سروده است؛ تقریباهمه بحور فارسی و زحافات متفاوت آن را به کار برده است.

در تعداد اوزان به کار رفته در دیوانش، حتی از سنایی پیش می‌افتد و تنها خاقانی است که وزن‌های بیشتری را نسبت به رودکی در دیوانش استفاده کرده است. می‌توان گفت در ایران بعد از اسلام، کاملترین مجموعه اوزان عروضی فارسی را برای نخستین‌بار در اشعار رودکی می‌توان مشاهده کرد. (فلاح، غلامعلی، «ساختار اشعار رودکی»، متن‌شناسی ادب فارسی، زمستان ۱۳۹۵، شماره ۴)

محمد دهقانی هم نوشته است: تنوع اشعار رودکی از نظر وزن و قالب و مضمون نشان می‌دهد او شاعری پرکار و چیره‌دست بوده است.

بخش مهمی از اشعار رودکی منظومه‌ها داستانی او بوده‌اند که همه را در قالب مثنوی سروده بود. نخستین و مهم‌ترین این مثنوی‌ها ترجمه «کلیله‌و دمنه» عربی ابن‌مقفع بود که ابوالفضل بلعمی آن را به فرمان امیر نصر سامانی به فارسی ترجمه کرد و سپس رودکی ترجمه او را به نظم درآورد.

از این منظومه طولانی، که وزن آن‌ همانند مثنوی مولوی (فاعلاتن فاعلاتن فاعلن) بوده، اکنون فقط ۱۲۹ بیت پراکنده بر جای مانده است که بعضی از آن‌هاهم شاید به منظومه دیگر رودکی، یعنی سندبادنامه، مربوط باشند.

رودکی در سرودن قصیده و غزل استاد بوده است و ابداع بسیاری از اوزان شعر فارسی و از جمله وزن رباعی را به او نسبت داده‌اند. تنوع وزن‌ها و بحرهایی که رودکی اشعار خود را در قالب آن‌ها سروده است، مبین استادی مسلم او در فن عروض است.

رودکی را باید پدر شعر فارسی به شمار آورد. البته نخستین کسی نیست که به فارسی شعر گفته است. پیش از او و همزمان با او هم بوده‌اند شاعران فارسی زبانی که شاید میان مردم عصر خود شهرت و محبوبیتی داشته‌اند اما از آن‌ها شعرهای زیادی برجای نمانده، و آن مقدار هم که هست از حیث زیبایی و استواری و زعایت اسلوب شعر فارسی در مقامی فروتر از شعر رودکی قرار می‌گیرد.

در تصویری که شعر رودکی از احوال آدمی و طبیعت به دست می‌دهد همان تازگی و اصالت و طراوتی را می‌بینیم که گاهی در نگاه حیرت‌آلود و در عین حال صمیمانه کودکان به جهان دیده می‌شود. واژه‌ها و مفاهیم بکر و شفاف و دست‌نخورده‌اند. تشبیه‌ها و استعاره‌ها ملموس و عینی‌اند و خواننده یا شنوده را به چاهسار ابهام‌ها و ایهام‌های دور از ذهن در نمی‌اندازند.

آن‌چه از شعر رودکی به جای مانده مانند پی و ستون‌ها و گاه نقش‌هایی ظریف و پراکنده از ویرانه‌های بنای بی‌مانند و کهنسالی است که شکوه و عظمت آن را اینک از روی همین بازمانده‌های اندک و پراکنده می‌توان به تصویر درآورد.

پس از رودکی شعر فارسی چه از حیث صورت و قالب و چه از لحاظ موضوع و مضمون، عمدتا به همان راهی رفت که رودکی برای آن گشوده بود. تنها در اوایل قرن چهاردهم خورشیدی، تقریبا هزار سال پس از مرگ رودکی، شعر فارسی از مسیری که وی برایش ترسیم کرده بود فاصله گرفت و گویی به جهان دیگری پای نهاد. با این‌حال، بخش عمده‌ای از شعر فارسی هنوز به همان راهی می‌رود که رودکی نخستین رهرو بزرگ و هموار کننده آن بوده است. (دهقانی، محمد، «رودکی، پدر شعر فارسی»، نشر نی، ۱۳۹۴)

منبع: تابناک

کلیدواژه: دهه فاطمیه آلودگی هوا سهام عدالت قانون هوای پاک محمد قبادلو حمید فرخ نژاد رودکی شاعر ایرانی پدر شعر فارسی دهه فاطمیه آلودگی هوا سهام عدالت قانون هوای پاک محمد قبادلو حمید فرخ نژاد پدر شعر فارسی شعر فارسی اشعار رودکی شعر رودکی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۹۹۲۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (11 اردیبهشت)

به عزم توبه سحر گفتم استخاره کنم
بهار توبه شکن می‌رسد چه چاره کنم

سخن درست بگویم نمی‌توانم دید
که می خورند حریفان و من نظاره کنم

چو غنچه با لب خندان به یاد مجلس شاه
پیاله گیرم و از شوق جامه پاره کنم

به دور لاله دماغ مرا علاج کنید
گر از میانه بزم طرب کناره کنم

ز روی دوست مرا چون گل مراد شکفت
حواله سر دشمن به سنگ خاره کنم

گدای میکده‌ام لیک وقت مستی بین
که ناز بر فلک و حکم بر ستاره کنم

مرا که نیست ره و رسم لقمه پرهیزی
چرا ملامت رند شرابخواره کنم

به تخت گل بنشانم بتی چو سلطانی
ز سنبل و سمنش ساز طوق و یاره کنم

ز باده خوردن پنهان ملول شد حافظ
به بانگ بربط و نی رازش آشکاره کنم

تفسیر :

با آرزوهای محال و دست نیافتنی عمر خود را هدر ندهید و عاقلانه فکر کنید و تصمیم بگیرید. هرگز از خط تعادل خارج نشوید و از افراط و تفریط برحذر باشید.

اگرچه ناملایمات زندگی فشار زیادی به شما آورده اما شجاعت خود را حفظ کنید و در برابر سختی ها سر خم نکنید که انشالله به نیت دل خود برسید.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (9 اردیبهشت)